لبخند تو را حدس زدم

لا به لای جوهر پخش شده
                              بر تن کاغذ

لبحند تو را حدس زدم

پنجره را پس زدی
سوار بر نسیم آمدی
موج شدی
              در رگبرگ راکد زمان

شوق نگاه تو
گونه های رنگین مرا
گل سرخ نامید و کاغذ
                 لبریز شد از عشق

مهسا رهنما
1391

هوای تو را

هوای تو را
ناخوانده قدم زدم
راه به لالی ام گشودی

پشت چراغ قرمز ابدی این عشق
ازدحام واژه های کور
ترافیک احساس مرا جیغ می کشند
و غمگین
زبانی که میان مکث هایش
بی اجازه تو را می بوسد

درد بی درمانیست
لکنت انگشت ها
در هر نفس
آوای نام تو را می نوازند وُ
باز در سکوت
به لالی شان می خوانی

مهسا رهنما
مهر 1391