زن بودن
جوامع پیشرفته ی بشری به فکر ارتقا و پیشرفت تک تک افراد جامعه از جمله دختران جامعه هستند بنابراین خیلی بدیهی و البته زیباست که گفتارها و نصیحت های روزانه رو طوری برنامه ریزی می کنند که یک دختر یاد بگیره زن بودن به معنای ازاله ی بکارت نیست بلکه مفهومی بالاتر و باارزش تر از این چیزهاست و دختر بودن یا زن بودن منافاتی با دوشیزه بودن یا همسر داشتن نداره، زن بودن یک مفهومه یک جایگاه از مسیر طولی رشد و تعالی یک خانم از دختربچگی به مادری.
زن بودن به معنای قدرتمند بودن، بالغ بودن، مستقل بودن و معانی مشابه مطرح می شه. زن دختری ظریف و شکننده ی دیروزه که ممکن بود با هر تلنگری خُرد بشه اما امروز یاد گرفته از خودش مراقبت کنه، رفتارهای پخته تری بروز بده، جلب احترام و اعتماد کنه، استقلال فکری و مالی داشته باشه و تصمیم گیرنده ی خودش باشه. زن شمرده شدن می بایست نوعی ستایش می بود برای تجلیل از زیبایی و قدرت یک دختر همونطور که مرد خطاب کردن یه پسربچه براش عزیز و با ارزشه، جامعه باید به ما آموزش می داد که از زن بودنمون که به وضوح از بدو تولد در شناسنامه ی ما نوشته شده لذت ببریم و احساس ارزشمند بودن کنیم.
اما جامعه ی مردسالار ایران از زن بودن و اشاره به زن بودن حرکت آشنای گزیدن لب و از دختر بودن و دوران دختری یک حسرت تمام نشدنی همراه با رویاها و معصومیت از دست رفته به ما زن ها هدیه داده. فرهنگ ما باعث شده استفاده از لفظ زن و زن خطاب شدن برای عموم زن ها خوشایند نباشه و مردهای مبادی آداب رو مجبور به استفاده از واژه های جایگزین خانم یا بانو کرده. باعث شده ما وقتی زن خطاب می شیم یا وقتی می خوایم زنانه باشیم احساس کنیم تحقیر شدیم بنابراین با چنگ و دندون دخترانمون رو از درک این واژه دور نگه می داریم. همه ی ما زن ها دختران پدر و مادرهامون هستیم.
روز دختر روز باکره ها نیست! تا کی با شوخی های سطحی و مثلا بانمک می خوایم به مادران و خواهرانمون اهانت کنیم. چرا قدم اول و برای اتمام این خشونت و تحقیر کلامی برنمی داریم؟
من اگر برخیزم، تو اگر برخیزی، همه برمی خیزند
کمک کنیم تا در واقعیت و نه در ظاهر و کلام ، غرور زن بودن رو به زن های جامعه مون برگردونیم.
.
مهسا رهنما
#سرگشاده
لطفا منتشر کنید
