بهانه گیر

مدام به گلویم چنگ می زند
بهانه می گیرد،
بی قراری می کند، 
زمین می افتد و پا می کوبد.

غم کودکیست
که عروسکش را می خواهد.

مه‌سا رهنما

فرار

خانه را رها کرده بود
و با شانه های خالی می دوید،

حلزون بیچاره!
به جای آنکه از تنهایی فرار کند
از خودش فرار می کرد

مه‌سا رهنما

مرگ

می تواند از شیشه، تابوت بسازد
یا با ظرافت سوزنی
از قلب عبور کند

بد پیله است مرگ
و سرانجام مرا
در هیات پروانه ای
از خودم می پراند

مه‌سا رهنما

پاییز

زیبایی
لطیفی
عاشقی اما
نافت را با دلتنگی بریده اند پاییز...

مه‌سا رهنما

انار

حتما نباید انار بود
دل هرکس را بفشارند
از خون سر می رود


مه‌سا

92

نیستی

نیستی
و دختری که برایت مادر بود
بیشتر از آنکه بیوه شود
یتیم شده...


مه سا

91

ترس

باید از چه کسی به کجا فرار کرد؟
مانند پیراهنی رنجور
که با دست و پای گمشده
از گلو آویزانش کرده باشند
از زندگی آویزانم
و می ترسم
کسی که قلب را به سینه ام باز می گرداند
دامنم را لکه دار کند


مهسا رهنما