بهانه گیر

مدام به گلویم چنگ می زند
بهانه می گیرد،
بی قراری می کند، 
زمین می افتد و پا می کوبد.

غم کودکیست
که عروسکش را می خواهد.

مه‌سا رهنما

دو شعر از من در ماهنامه فرهنگی اجتماعی زیر و بم

قدیمی

کمد هایی گوشه گیریم
با لامپ هایی سوخته 
گهگاه تکه ای نخ یا تور
خاطره ی پیراهنی را در ما زنده می کند
اما خوب می دانیم
برای پوشیدن عشقی تازه
چقدر کهنه ایم

مه‌سا رهنما

مجازات

از بهشت شعرهای تو دل بریده ام
مجازاتم کن!
و در جهنم تنت بسوزان...

مه‌سا رهنما

بوی تنت

در حال و هوای من پیچیده ای
حاشا به عطر
که تو دل انگیزتری

مه‌سا رهنما

بهانه

بهانه هایم واقعی نیست

سرم درد می کند

برای شانه ات...

مه‌سا رهنما