مجازات

از بهشت شعرهای تو دل بریده ام
مجازاتم کن!
و در جهنم تنت بسوزان...

مه‌سا رهنما

بهانه

بهانه هایم واقعی نیست

سرم درد می کند

برای شانه ات...

مه‌سا رهنما

رقص ابدی

می خواهم پر زرق و برق باشد
همه جا را با عود و شمع بیارایند،
گلدان ها را با دسته های رز سفید،
آسمان را با پرواز کرم های شبتاب
کودکان را فانوس های طلایی سرگرم کنند.
شاعری فروغ بخواند
صدای دلبرانه ی فلوت را
دستی بالاتر ببرد
و ماه تمام صورتش را از پنجره ی شب نمایان کند.

می خواهم دنباله ی دامنم را به پری ها
بافته ی موهایم را به مرواریدهای خلیجی بسپارم.
روی ماسه های نرم و روشن ساحلی
با دلهره ی اولین بوسه
یا هیجان اولین هم آغوشی،
خرامان از راه برسم
و  برای رقصی ابدی
دعوت عاشقانه ی مرگ را اجابت کنم

مه‌سا رهنما
1395/05/31

سرزمین موعود

من سرزمین موعودم

با باغ های معلق از بلندای پیشانی ام

خورشید روی موهایم آفتاب گرفته است

پروین،

از لاله ی گوشم تاب می خورد،

چشم راستم کندو ای از شراب

چشم چپم جام جهان نماست

من سرزمین موعودم

و نوید می دهم تو را که سرانجام

از هفت خوان زمزم چشمه ای خواهد جوشید،

پس سعی کن

و صفا را به مروه ام برسان.

من سرزمین موعودم

با اهرام ثلاثه روی تنم

انگورهای سرخ در حاشیه ی لبخندم 

هلهله سر داده اند،

بلبل ها در آوازم بال و پر می شویند 

بر فراز شانه ام گوزن ها ماغ می کشند

از یقه ی پیراهنم، میوه های ممنوعه آویخته

و بیرون از هر روزنه ای

گلبرگ های امین الدوله ریخته

من سرزمین موعودم

در امتداد دشت های اندامم

اسب های آزاد ترکمن می تازند

و در حوالی سواحل نقره گونم

ماهی ها پرواز می کنند،

بهشت پشت استوا

جایی میان بلوط های چندهزار ساله آرمیده است

عصا بیانداز و نیل را بشکاف!

من سرزمین موعودم

و خلق شدم از شکوفه های انار

مگر در آستانه ی من ظهور کنی

مه‌سا رهنما